Tanrı'nın Annesi: Oğlumun bedeni paramparça oldu

Çocuğum, pek çok kişi benim Eş-Redemptrix rolümü anlamıyor. Bunun neden böyle olduğunu da bilmiyorlar.

Tanrı'nın Annesi olma çağrısını kabul ettiğimde, insanlık için Tanrı'nın Kurtuluş Antlaşmasına bağlandım.

Oğlumu dünyaya getirdiğimde, her annenin çocuğuna duyduğu sevginin aynısını hissettim. Bu saf, güzel küçük çocuk benim bir parçamdı, kendi etim ve kanımdı. Yine de O'nun sıradan bir çocuk olmadığının da farkındaydım. O'nu görür görmez Ruhu ruhuma girmişti. O ve ben, O'nun içinden geçen her Duyguyu, Sevinci, Acıyı ve Sevgiyi hissettiğim bir bütündük. Ayrıca O'nun İlahi olduğunu ve benim sadece O'nun hizmetkârı olduğumu da biliyordum, her ne kadar bana hiç öyle hissettirmese de.

Bebekken, Kutsal Başını göğsüme yaslar ve öyle bir duyguyla Sevgi sözcükleri mırıldanırdı ki, Kalbimi doldurur ve mutluluktan patlayacakmış gibi hissederdim. O, bu küçük çocuğum, uğruna yaşadığım her şey oldu. Her dokunuşu beni inanılmaz bir şefkat ve sevinçle dolduruyordu. Bebekken bile O'nu gören herkes bana O'nun ne kadar özel olduğunu söylerdi. O'nun delici gözleri ruhlarını harekete geçirirdi ve çoğu nedenini bilmezdi.

Sevgili Oğlumla aramdaki bu özel bağ asla koparılamazdı. Sadece O'nun Annesi olabilmek için doğduğumu biliyordum. Bu rol varlığımın tek sebebiydi.

Böylece, O'nun her ihtiyacına karşılık verdim ve O, büyük bir Sevgi ve Şefkatle, benim tüm ihtiyaçlarımı Kendi ihtiyaçlarının önüne koydu. O'nun arzuları her zaman benim tarafımdan, Annesi, alçakgönüllü hizmetkârı tarafından karşılandı.

O'nun İnsanoğlu olduğuna inanılmadığında, Gerçeği ilan ettiğinde ve Babasının istediği gibi davrandığında, acı gözyaşları döktüm. O'na yapılan zulme tanıklık etmek zorunda kalmak beni nasıl da parçaladı.

O'nun acısına katlandım, sadece herhangi bir annenin yapacağı gibi değil - çocuklarına acı çektirildiğini görselerdi - O'nun acısı benim, benimki de O'nun acısı oldu.

O'nu yürümeye zorladılar, elleri önden bağlıydı ve beline ipler dolanmıştı, bu da yürüyebileceği anlamına geliyordu - sadece ayaklarını sürüyerek ve her seferinde birazcık. Çarmıh O'nun yırtılmış ve paramparça olmuş bedeninin üzerine atılırken, acım o kadar dayanılmazdı ki, sürekli bayılıyordum.

Acım sadece fiziksel değildi; üzüntüm Kalbimi deldi ve onu ikiye böldü. Bugüne kadar, Kalbim Oğlumun Kalbiyle iç içe geçmiştir ve bu yüzden Kutsal Hafta boyunca Oğlumla birlikte acıyı, işkenceyi ve zulmü tekrar tekrar yaşıyorum.

Çocuklar, Oğluma uygulanan vahşeti açıklamak sizin için imkansız olurdu; kırbaçlama o kadar acımasızdı ki. Oğlumun bedeni paramparça edildi.

O'nun, bugün dünyada yaşayanlar da dahil olmak üzere yeryüzündeki her ruhu kurtarmak için gönderilen insanoğlu olduğunu asla unutmayın. Bugün her birinizi kurtarmak için korkunç acılar içinde öldü. O'nun çektiği acılar Calvary'de son bulmadı. O'nun İkinci Gelişinin gerçekleşeceği Büyük Gün'e kadar bu acılara katlanmaya devam edecektir.

Cennetten gelen bu uyarıları görmezden gelenler bunu yapmakta özgürdürler. Bu reddedişlerinden dolayı yargılanmayacaklardır. Ancak, Cennet'ten gelen bu vahiylerin Gerçeğinden uzaklaştıkça, günaha doğru ayartılacaklardır. Ayartılacakları günahlar, Oğlumun yeryüzündeki Kilisesi'ndeki düşmanları tarafından artık günah olmadığı ilan edilen günahlar olacaktır.

Tanrı'nın tüm çocuklarına duyduğu Sevgi nedeniyle Cennet'ten size gönderilen bu çağrıya zihinlerinizi, kalplerinizi ve ruhlarınızı açtığınız için teşekkür ederim çocuklar.

Sevgili Annen

Kurtuluşun Annesi